VERKEERSBEAMPTE LÊ BESLAG OP JOU SELFOON: WAT MOET JY WEET?

A4_BSedert 2011 het die Stad van Kaapstad: Verkeers Ordonnansie, 2011 dit moontlik gemaak vir ‘n gemagtigde beampte om jou sellulêre toestel te konfiskeer indien jy betrap word wanneer jy dit in jou motor gebruik terwyl jy bestuur. Hier is ‘n paar belangrike feite om te onthou sodat jy kan seker maak dat al die regte prosedures gevolg word wanneer op jou sellulêre toestel beslag gelê word.

Die Stad van Kaapstad: Verkeers Ordonnansie, 2011 (hierna “die Ordonnansie”) verbied eerstens die bestuur van ‘n motorvoertuig op ‘n openbare pad terwyl jy ‘n sellulêre of mobiele telefoon of enige ander kommunikasietoestel met enige deel van jou liggaam vashou en tweedens, die gebruik van ‘n sellulêre of mobiele telefoon of enige ander kommunikasietoestel terwyl jy bestuur, tensy dit aan die voertuig vasgemaak is (soos ‘n handvrye stelsel).[1]

Volgens die Ordonnansie mag ‘n gemagtigde beampte in die belang van publieke veiligheid ‘n kommunikasietoestel konfiskeer, mits hy die eienaar inlig oor die redes daarvoor. Hy moet ‘n kwitansie aan die eienaar uitreik wat die plek waar sy eiendom teruggeëis kan word, aandui, en hy moet alle prosedures wat in enige beleid van die stad oor konfiskering en beslaglegging vervat is, volg.[2] Die beleid van toepassing in die Stad Kaapstad is bekend as die Standaard Werkproses op die Beslaglegging van Goedere en Diere, 2012.

‘n Gemagtigde amptenaar wat in terme van enige Ordonnansie van die Stad optree, moet ‘n kwitansie aan die oortreder gee vir enige eiendom wat verwyder en op beslag gelê is. Hierdie kwitansie moet die volgende aandui:

  • ‘n Lys van die eiendom wat verwyder is;
  • die toestand van die eiendom (want die eiendom moet teruggegee word in dieselfde toestand as waarin dit was toe dit verwyder is);
  • die adres waar die eiendom geberg gaan word;
  • die ure waartydens die goedere afgehaal mag word;
  • die maksimum tydperk vir die berging van die eiendom voordat daarmee weggedoen kan word;
  • die voorwaardes vir die vrystelling van die eiendom waarop beslag gelê is;
  • die naam en kantoornommer van ‘n raadsamptenaar aan wie enige betoog oor die beslaglegging gerig kan word;
  • die afsnydatum en -tyd vir die rig van die betoog;
  • die terme en voorwaardes van die verkoop van eiendom wat nie teruggeëis is nie, per openbare veiling.[3]

Die Stad mag enige nie-teruggeëisde sellulêre stelsel negentig dae na die beslaglegging per openbare veiling verkoop wat in die plaaslike koerante geadverteer is. Munisipale amptenare en raadslede, hul gades, familie en kennisse mag nie hierdie eiendom koop nie. Fooie mag gehef word vir die berging van die sellulêre toestel, asook enige ander koste wat deur die raad aangegaan is in die tydperk van beslaglegging. Hierdie fooie word deur die raad bepaal en mag van tyd tot tyd aangepas word. Fooie en boetes moet by die Raad se kontantkantoor tussen 08:00 en 16:00 op Maandag tot Vrydag betaal word.[4]

Eiendom mag aan die eienaar of sy/haar verteenwoordiger teruggegee word op voorlegging van bewys van betaling van alle fooie wat met die beslaglegging verband hou en enige boetes wat tydens beslaglegging opgelê is. Eienaars of hulle verteenwoordigers kan hul eiendom afhaal tydens die tye en op die plek aangedui in die skutkennisgewing wat op die oortreder bedien is.[5]

Beamptes van die Stad moet redelike stappe neem om enige skade aan eiendom waarop beslag gelê is, te voorkom, maar hulle sal nie verantwoordelik wees vir enige skade wat aan die eiendom gerig is waar ‘n redelike sorgsplig uitgeoefen is nie. Digitale foto’s moet van alle goedere waarop beslag gelê is, geneem word.[6]

‘n Persoon wat ‘n bepaling van hierdie Ordonnansie oortree, pleeg ‘n misdryf en ‘n persoon wat so ‘n misdryf pleeg, is by skuldigbevinding aanspreeklik vir ‘n boete of gevangenisstraf van nie meer nie as 3 jaar, of beide.[7] 

Verwysingslys

  • Die Stad van Kaapstad: Verkeers Ordonnansie, 2011.
  • Standaard Werkproses op die Beslaglegging van Goedere en Diere, 2012.

[1]A 38(1) van die Stad van Kaapstad: Verkeers Ordonnansie.

[2]A 38(4) van die Stad van Kaapstad: Verkeers Ordonnansie.

[3] A8, A9 van die Standaard Werkproses op die Beslaglegging van Goedere en Diere, 2012.

[4]A10, A11 van die Standaard Werkproses op die Beslaglegging van Goedere en Diere.

[5]A12 van die Standaard Werkproses op die Beslaglegging van Goedere en Diere.

[6]A16 van die Standaard Werkproses op die Beslaglegging van Goedere en Diere.

[7]A39 van die Stad van Kaapstad: Verkeers Ordonnansie.

Hierdie is ‘n algemene inligtingstuk en moet gevolglik nie as regs- of ander professionele advies benut word nie. Geen aanspreeklikheid kan aanvaar word vir enige foute of weglatings of enige skade of verlies wat volg uit die gebruik van enige inligting hierin vervat nie. Kontak altyd u regsadviseur vir spesifieke en toegepaste advies.

THE CONSUMER’S RIGHTS UNDER THE CONSUMER PROTECTION ACT

A3_BCan a consumer take you, the service provider, to court because they did not understand some of the terms and conditions of your signed contract? Beware, the answer is Yes!

From April 2011 the Consumer Protection Act came into full effect with the result that it is now against the law to use difficult-to-understand language in any business document or contract.

Business usually comes with some kind of paperwork, whether it’s a contract, a letter of agreement or even an instruction booklet. These vital documents are often written in language that is hard to understand for the average consumer, which is why there are specific Plain Language regulations in The Consumer Protection Act to prevent consumers signing documents they do not understand.

Protecting the consumer

The Act’s express purpose is to make sure consumers are not treated unfairly – intentionally or not. This means that using plain language is more crucial than ever. From now on, using obscure and confusing wording, especially in binding contracts, is not allowed. Quite simply, it’s illegal!

Too many consumers have landed in big trouble, especially financial trouble, because they haven’t understood what they’ve signed. Sometimes contracts are written in bloated, bureaucratic jargon just because that’s the way it has always been, or because the people writing the contracts don’t know any other way to do it. Often, though, unscrupulous businesses have used complicated language on purpose, as a way to trick consumers into paying for something they can’t afford, to sign away their rights, or to agree to unfair terms and conditions.

Defining plain language

The Consumer Protection Act defines plain language in Part D, Section 22 as follows:

“For the purposes of this Act, a notice, document or visual representation is in plain language if it is reasonable to conclude that an ordinary consumer of the class of persons for whom the notice, document or visual representation is intended, with average literacy skills and minimal experience as a consumer of the relevant goods or services, could be expected to understand the content, significance, and import of the document without undue effort, having regard to:

  1. The context, comprehensiveness and consistency of the notice, document or visual representation;
  2. The organisation, form and style of the notice, document or visual representation;
  3. The vocabulary, usage and sentence structure of the notice, document or visual representation; and
  4. The use of any illustrations, examples, headings, or other aids to reading and understanding.”

This means that one won’t be permitted to word things so widely that they can be understood in several ways. The Act states that if there is any doubt about the meaning of certain words or terms and conditions, the benefit will go to the consumer.

Even advertising and marketing may no longer contain any ambiguity. Advertisements won’t be allowed to exaggerate and they will have to be easy to understand, fair and honest. The Act states that service providers will have to spell out everything in words that consumers can understand, alternatively the consumers have the right to full disclosure and information in plain and understandable language.

So, don’t delay. If you have a business document or contract that has been used for generations you might have to take a second look at it to edit or reword it so that it complies with the Consumer Protection Act.

This article is a general information sheet and should not be used or relied on as legal or other professional advice. No liability can be accepted for any errors or omissions nor for any loss or damage arising from reliance upon any information herein. Always contact your legal adviser for specific and detailed advice.

KANSELLASIE VAN DAARDIE GIMNASIUMKONTRAK

A2_BAlmal van ons het al Nuwejaarsvoornemens gemaak.

Hierdie jaar gaan ek begin oefen, gesond eet, minder tyd op kantoor bestee en meer tyd met die gesin deurbring. Om jou voorneme uit te voer, sluit jy dadelik na terugkeer van jou Desembervakansie by die plaaslike gimnasium aan.  Dit pla nie eers of die kontrak vir twee, drie of selfs vier jaar is nie. Hierdiejaar gaan jy by daardie voorneme hou!

Met die aanbreek van die winter bestee jy al hoe meer tyd op kantoor en voor die kaggel en minder tyd in die gimnasium. Teen Augustus herken jy die debietorder van die gimnasium op jou bankstaat, terwyl jy goed weet dat jy twee maande laas by die gimnasium was.

Die Wet op Verbruikersbeskerming (“die wet”) beperk die effek van ‘n vastetermynkontrak wat ‘n outomatiese hernuwingsklousule vir ‘n verdere vaste termyn bevat. Aangesien die wetgewer wye betekenis heg aan die terme goedere (“goods”) en dienste (“services”) sal die meerderheid vastetermynkontrakte binne die reikwydte van die wet val. Artikel 16 van die wet maak voorsiening daarvoor dat enige verbruiker ‘n langtermynkontrak kan kanselleer met skriftelike kennisgewing van twintig besigheidsdae, tensy die kontrak tussen twee juridiese persone is.

Die wet maak vervolgens voorsiening vir ‘n redelike kansellasieboete (“reasonable cancellation penalty”) wat deur die verbruiker aan die diensverskaffer betaal moet word weens die kansellasie van die vastetermynkontrak. Wat ‘n redelike kansellasieboete behels, sal afhang van die tipe en aard van die kontrak.

Lester Timothy van Deneys Reitz Prokureurs gebruik ‘n voorbeeld wat by die meeste van ons aanklank sal vind. ‘n Verbruiker sluit ‘n tweejaarkontrak met ‘n selfoondiensverskaffer. ‘n Selfoon word gelyktydig aangekoop, die koopprys waarvan maandeliks oor die tweejaartermyn afbetaal moet word. Die diensverskaffer het dus ‘n uitgawe aangegaan wat betref die selfoon.  Sou die verbruiker die kontrak kanselleer, is dit derhalwe aanvaarbaar dat die diensverskaffer die uitstaande balans van die selfoon as ‘n redelike kansellasieboete hef ten einde sy onkostes te verhaal.

Waar ‘n verskaffer geen noemenswaardige ekstra koste moet dra as gevolg van kansellasie van die kontrak nie sal die verskaffer afslag aan die verbruiker moet gee ten einde ‘n redelike kansellasieboete vas te stel.

Jy kan dus die gimnasium nader en skriftelik twintig werksdae kennis gee van jou voorneme om die kontrak te kanselleer. Afhangend van die bewoording in die kontrak en die oorblywende  kontraktermyn, sal jy ‘n redelike kansellasieboete moet betaal. Aangesien die gimnasium nie beduidende ekstra koste aangegaan het as gevolg van die kansellasie nie, sal jy geregtig wees op ‘n afslag op die oorblywende termyn van die kontrak.

Onderhandel oor die kansellasieboete met die gimnasium. Jy sal verras wees wat ‘n onmiddellike betaalaanbod as ‘n kansellasieboete kan vermag. En koop eerder hardloopskoene volgende jaar, selfs al is hulle duur. Hulle sal geduldig in jou klerekas wag tot die volgende Nuwejaarsdag…

Hierdie is ‘n algemene inligtingstuk en moet gevolglik nie as regs- of ander professionele advies benut word nie. Geen aanspreeklikheid kan aanvaar word vir enige foute of weglatings of enige skade of verlies wat volg uit die gebruik van enige inligting hierin vervat nie. Kontak altyd u regsadviseur vir spesifieke en toegepaste advies.

BASIESE REGISTRASIES EN NAKOMING VIR BESIGHEDE

A1_BVir enige besigheid wat in Suid-Afrika sake doen, is dit ‘n uitdaging om op die hoogte te bly van alle vereiste registrasies en nakoming wat deur wetgewing en ander regulering voorgeskryf word. Hier volg ‘n opsomming van die mees algemene registrasies en nakoming wat op die meeste besighede van toepassing is.

  1. Jaarlikse opgawes en jaargelde (Maatskappye): Enige maatskappy wat by die CIPC geregistreer wil bly, moet jaarliks gedurende die maatskappy se verjaardagmaand ‘n opgawe van inligting by die CIPC indien en ook die gepaardgaande jaargeld betaal. (www.cipc.co.za)
  1. Inkomstebelasting: Enige onderneming wat handel dryf moet by die Suid-Afrikaanse Inkomstediens (SAID) as ‘n belastingbetaler registreer, hetsy as individu/eenmansaak, maatskappy, trust, of enige ander persoon. Jaarliks moet hierdie onderneming ‘n inkomstebelastingopgawe (IB12 of IB14) voltooi en indien. Verder moet daar elke ses maande voorlopige belasting bereken en ‘n opgawe (IRP6) ingedien word, en indien nodig, moet enige verskuldigde bedrag ook betaal word. Nie-nakoming kan aansienlike boetes tot gevolg hê. (www.sars.gov.za)
  1. Belasting op Toegevoegde Waarde (BTW): Indien die jaarlikse omset van die onderneming R1 miljoen sal oorskry, moet die onderneming vir BTW registreer. ‘n Vrywillige registrasie kan gedoen word indien die omset meer as R50 000 per jaar sal wees. BTW-opgawes moet gewoonlik elke twee maande ingedien word en, indien nodig, moet enige verskuldigde bedrag ook betaal word. (www.sars.gov.za)
  1. Werkloosheidsversekering: Indien ‘n onderneming werknemers in diens het, moet die onderneming as werkgewer vir werkloosheidsversekering registreer. Maandelikse opgawes vir betaling moet ingedien word. ‘n Bedrag gelykstaande aan een persent van die salarisse van werknemers is deur die werkgewer betaalbaar, en ‘n verdere een persent deur die werknemer. (www.labour.gov.za)
  1. Werknemersbelasting: Indien enige van die werknemers van ‘n onderneming se vergoeding die perk in die Belastingwet oorskry, moet die onderneming as werkgewer vir LBS (lopende betaalstelsel) registreer. Die belasting moet maandeliks van sodanige werknemers se vergoeding afgetrek word en aan die SAID oorbetaal word tesame met die indiening van die nodige opgawes. Daar moet ook twee keer per jaar ‘n LBS-rekonsiliasie (IRP501) opgestel en by die SAID ingedien word. Jaarliks moet daar saam met die LBS-rekonsiliasie ook IRP5-sertifikate vir alle werknemers uitgemaak word. (www.sars.gov.za)
  1. Vaardigheidsontwikkelingsheffing: Indien die totale jaarlikse salarisrekening van die onderneming R500 000 oorskry, of indien die onderneming meer as 50 werknemers het, moet die onderneming ook vir die vaardigheidsontwikkelingsheffing (SDL) registreer, en moet daar ook maandeliks opgawes ingedien en die nodige heffing betaal word. (www.labour.gov.za / www.sars.gov.za)
  1. Vergoedingskommissaris: Enige onderneming wat werknemers in diens het, ongeag die vergoeding wat vir sodanige werknemers betaal word, moet as werkgewer vir ongevalleversekering by die Departement van Arbeid registreer. Die onderneming moet jaarliks ‘n opgawe by die departement indien en word dan aangeslaan teen ‘n persentasie van die totale salarisrekening van die onderneming. Werknemers wat aan diens beseer word, kan dan vergoeding van hierdie fonds eis. (www.labour.gov.za)
  1. Gelyke Indiensneming: ‘n Onderneming wat meer as 50 werknemers in diens het, of wat die gestelde drempel van jaarlikse omset vir die spesifieke sektor waarin dit handel dryf, oorskry, moet elke twee jaar ‘n gelyke indiensnemingsplan opstel en by die Departement van Arbeid indien. (www.labour.gov.za)

Hierdie is ‘n algemene inligtingstuk en moet gevolglik nie as regs- of ander professionele advies benut word nie. Geen aanspreeklikheid kan aanvaar word vir enige foute of weglatings of enige skade of verlies wat volg uit die gebruik van enige inligting hierin vervat nie. Kontak altyd u regsadviseur vir spesifieke en toegepaste advies.